Het is herfst. De bomen tooien zich in hun mooie herfstkleuren en de najaarsbloeiers, zoals herfststijlloos, laten hun bloemenpracht zien. Ook de klimop in bloei biedt de laatste broodnodige stuifmeel voor onze bezige bijtjes. We kunnen genieten van een prachtige Indian summer. En ook de bijen plukken de vruchten van de nog redelijke hoge najaarstemperaturen.
Ik kijk echter zelf erg uit naar de eerste vriestemperaturen. Die heerlijke winter waarbij de bijen rustig op tros zitten en ik mijn imkerpak even aan de haak kan laten hangen. De broodnodige rustperiode voor de imker die de voorbije maanden ijverig aan’t werk is geweest en voor de bijtjes die in hun eigen kastje ook tot rust kunnen komen na hun naarstige lente –en zomerarbeid.
Met de nadruk op eigen kast. Sinds de hoogzomer werden mijn bijenkasten massaal belegerd door wespen en mede-collega-bijen. Na mijn vakantie in september heb ik mijn vijf bijenkasten op het veld van de bioboer gecheckt. Met tranen in mijn ogen moest ik vaststellen dat 2 bijenkasten hun koningin waren verloren in hun strijd tegen wespen en plunderende bijen. Drie verzwakte bijenvolken heb ik geprobeerd nog te redden. Ik heb ze kleiner gezet in een zesramer (Segebergertype) en de honingramen die restten, onder deze 3 herverdeeld. Een kastje heb ik verhuisd naar mijn schoonouders en de anderen staan nu allemaal noodgedwongen in mijn tuin. Ik hoef er niet bij te zeggen dat het hier een bezige bijen-bedoening is. Op het veld staat er niks meer. Mijn bijenkasten vormden er een flying dinner vooralle insecten uit de buurt. Nochtans heb ik er alles aan gedaan om roverij te voorkomen. Het vlieggat zo klein gezet dat er juist een bijtje in en uit de kast kan, wespenvangers gezet, … het mocht niet baten.
En ook hier in mijn tuin moet ik met lede ogen aanzien hoe andere bijen nog 3 volkeren belagen. Ik blijf dus hopen op vriestemperaturen zodat iedere bij weer terugkeert naar eigen haard.
Als imker kan ik echter nog niet helemaal op mijn lauweren rusten. Het werk in de bijenkasten is dan wel gedaan, maar nu beginnen de grote schoonmaakwerken. We hebben ondertussen heel veel wasraampjes gesmolten in onze stoomwassmelter. Die is superhandig, dan ben je niet afhankelijk van de zon zoals bij de zonnewassmelter. Door de roverij waren we ook verplicht om ’s avonds de raampjes te smelten omdat dit anders alle bijen in de omtrek aantrekt. Nadien waren we klaar om de raampjes te laten logen op de speciale loogdag die onze plaatselijke imkersbond organiseerde. Het is heel fijn dat de bijenbond dit organiseert, want loog is toch geen leuk goedje om mee te werken.
En ik ben nog niet klaar: de gebruikte rompen moeten nog opgeschuurd worden en voorzien worden van een nieuwe verflaag. En dan kan ik beginnen met het maken van waskaarsen. Maar dat is voor een ander artikel.
Als de winter dan eindelijk haar intrede doet, kan ik rustig beginnen te dromen van het nieuwe imkerseizoen …
